گره ازکار بگشایند

شود آیا که پَر ِ شعر مرا بگشایند؟
بال زنجیری ِ مرغان صدا بگشایند؟

گره سرب به طومار نفس‌ها زده‌اند
کی شود کاین گره از کار هوا بگشایند؟

به هوای خبری تنگ دلم چون غنچه
شود آیا که ره باد صبا بگشایند؟

آری، آری رسد آن روز که این کهنه طلسم
بشکند تا که دژ هوش ربا، بگشایند

رسد آن روز که این شب‌زدگان برخیزند
تا به روی سحر، این پنجره‌ها، بگشایند

با کلیدی که به نام تو و من می‌چرخند
قفل‌ها از دل و از دیده‌ی ما بگشایند

«تا بریزند ز بنیاد به هم، نظم ستم
پیشتازان، ره طوفان شما، بگشایند»

ز آسمان آن‌چه طلب می‌کنی از خود بطلب
باورم نیست که درها، به دعا بگشایند

حکم، حکم تو و دستان گشاینده توست
تا اشارت کنی: این در بگشا! بگشایند

#حسین_منزوی

شعری دلنشین از شاعربزرگ حسین‌ منزوی

دیده ام خورشید را در خواب تعبیرش تویی
خواب دریا و شب مهتاب تعبیرش تویی

زان لب شیرین حوالت کن برایم بوسه ای
ای که رویای شرابِ ناب تعبیرش تویی

🌻از معبّرها نمی پرسم که خواب صبح وصل
عشق من ! بی رمل و اصطرلاب تعبیرش تویی

خود ، نه تنها خواب های چشم تن بل بی گمان
هر چه چشم جان ببیند خواب ، تعبیرش تویی

خوب من ! خواب تو را دیدن در این دنیای بد
چون گل روییده در مُرداب ، تعبیرش تویی

🌻خواب دیدار تو و فریادهای من که : آی !
رفتم از دستت مرا دریاب ! تعبیرش تویی

#حسین_منزوی